17.02.2005
|
| Во моментов во Скопје има две народни кујни, a ќе се отвара уште една под скопско кале |
| | |
Се побројни и подолги се колоните сиромашни кои секој ден чекаат на портите на народните кујни за парче леб и чинија манџа. Ги има од сите категории - невработени, социјалци, пензионери. Заедничко за сите е гладта и сиромаштијата.
Притиснати од неа некои пеш патуваат и по 10-тина километри за точно во 13 часот да седната на заедничката трпеза во кујните на црквите Свети Петар и Павле и Света Петка.
„Многу сме задоволни, се е средено“, велат луѓето.
Ручекот започнува со молитва и завршува брзо, зошто во еден ден тука треба да јадат околу 150 луѓе. На денешното мени - зелка со месо. За храната е задолжена Елица Ќаева. Седум година таа е главна во народната кујна. Вели иако е скромна, храната е разновидна.
„Во среда и петок имаме посно, а другите денови со месо“, вели Елица Ќаева.
Во моментов во Скопје има две народни кујни. Тие се прибежиште на стотици сиромашни. Бројката се зголемува - што е уште еден доказ дека граѓаните живеат се потежок и потежок живот. Овие луѓе се дел од армијата 600.000 сиромашни.
„Што има тоа ќе јадеме, така дојде државата“, велат луѓето.
Просторот во двете народни кујни станува претесен за да ги прими луѓето кои неможат да купат леб. Ќе се отвара уште една под скопско кале.
|
|
|