Baby Joe Mesi, moet voor wat meer 'kleur' in de Amerikaanse zwaargewicht divisie gaan zorgen.
De vanuit Buffalo afkomstige laatste 'White Hope' van boksminnend Amerika, Baby Joe Mesi, kijkt uit op de gevaarlijkste test in zijn carriere via een partij op 27 September tegenover mede-contender 'Tough of Sleep' DaVarryl Williamson.
'Baby'
Joe Mesi is niet zomaar iemand, want persoonlijk was hij op 18 Oktober 2002
in Amerika verantwoordelijk voor de met 15,261 toeschouwers (met een kassa
opbrengst van $739,140) grootste life crowd voor een bokspartij in 2002.
Voor dit ESPN gevecht tegenover David Izon werd de gage van $30,000 voor Mesi met een percentage van de kassa opbrengsten aangevuld tot aan het respectvolle bedrag van zo'n $350,000.
Met deze partij versloeg Mesi dan ook met een straatlengte de live gate opbrengsten van alle andere super-partijen welke in 2002 plaatsvonden, waaronder die van Lennox-Lewis versus Mike Tyson in Memphis en Oscar De La Hoya versus Fernando Vargas in Las Vegas.
En waarschijnlijk gaat Joe Mesi het dubbele bedrag binnenhalen in zijn aankomende partij tegenover DaVarryl Williamson.
Een mocht hij dit gevecht als overwinnaar gaan afsluiten, dan wil Tony Holden - de manager van Joe Mesi - een opvolgende partij gaan organiseren in het 50,000 stoelen tellende Stadium van de NFL's Bills.
"In Los Angeles heb je Oscar De La Hoya en Fernando Vargas, maar hier in Buffalo loopt alleen maar Joe Mesi en ene Paul Spadafora rond," zo vertelde Lou DiBella, welke Joe Mesi promoot.
"Maar Joe Mesi in Buffalo is een veel grotere attraktie dan Paul Spadafora in Pittsburgh. Uiteraard hebben we het hier dan ook over de populariteit van een zwaargewicht tegenover die van een lichtgewicht."
Joe
Mesi heeft persoonlijk dan ook erg hard gewerkt aan de opbouw van die populariteit
en zodra hij de prof-rankings instapte begon hij al met zijn home town marketing
via het bezoeken van hospitaals, het aanwezig zijn bij allerlei liefdadigheids
bijeenkomsten en het persoonlijk uitnodigen van alle media tijdens iedere
gebeurtenis welke rond zijn persoon plaatsvond.
Er werd zelfs een 'Baby Joe Mesi Fight For Organ Donations Foundation' opgericht en Joe Mesi droeg eveneens de Olympische fakkel door downtown Buffalo.
De vriendelijke en correcte uitstraling van Joe Mesi helpt uiteraard ook aanzienlijk mee bij het verkrijgen van zo'n hoge populairiteit en zijn vader verzuchtte al eens dat het een godsgeschenk is dat Baby Joe uiterlijk meer overeenkomsten vertoond met zijn moeder dan met hem.
Deze zoete buitenkant is geen fake en mocht Mesi werkelijk de absolute top van de zwaargewicht divisie gaan bereiken, dan zal die positive invloed van zijn personage wel eens een ware aardverschuiving teweeg kunnen gaan brengen in het imago van de bokssport.
Maar
de realiteit is dat Mesi's verafgoding in Buffalo nog niet veel impact heeft
op de rest van de wereld, terwijl hij ook vanwege zijn witte huidskleur mag
rekenen op een niet geringe portie aan discriminatie, wantrouwen en vooringenomenheid
vanuit het Amerikaanse bokspubliek.
Baby Joe Mesi, en dit geld eveneens voor de Klitschko broertjes, zijn per definitie geen echte championship materialen totdat zij persoonlijk het tegendeel bewezen hebben.
Het aankomende DaVarryl Williamson gevecht gaat in iedergeval definitief voor wat duidelijke antwoorden op deze brandende vragen zorgen.
"Ik geef Joe Mesi alle krediet vanwege het aannemen van deze partij ," aldus vertelde DiBella.
"Ik weet nog steeds niet precies met wat voor een vechter we hier nou eigenlijk te doen hebben - dit vanwege de voorzichtige wijze waarop Baby Joe Mesi gebracht is. Maar in dit gevecht heeft Baby Joe in ieder geval zijn handen flink vol."
Dat Joe Mesi en zijn oudere broer Tom Mesi aktief in de bokssport zouden belanden was eigenlijk al vrij vroeg voorspelbaar.
Hun grootvader en een oom waren beide ook al vechters geweest, maar het duurde wel tot aan z'n 20e voordat 'Baby' Joe eindelijk de handschoenen aanreeg.
Na zo'n twee jaar trainen hing 'Baby' Joe's broer Tom de handschoenen op en dat was ook voor Joe het sein om tijdelijk met de bokssport te kappen.
Vijftien maanden voor de 1996 Olympic Games in Atlanta , besloot Joe Mesi echter dat hij Amerika wilde gaan vertegenwoordigen in de super-zwaargewicht divisie.
Hij sloot zich aan bij de trainer Juan DeLeon, de broer van de voormalige cruiserweight champion Sugar DeLeon, waarna hij de finale van de trails haalde om aldaar uiteindelijk te verliezen van Lawrence Clay Bay.
'Baby' Joe stapte hierna direct over naar de betaalde rangen in 1997 en hij versloeg keurig alle voor hem geplaatste 'opponenten' in El Paso, Texas, Baton Rouge en Louisiana tot aan New York en Portland, Oregon.
Gesterkt met een record van 18-0, schoof hij in 2001 uiteindelijk suksesvol omhoog in de rankings via zijn overwinningen op de voormalige contenders Jorge Luis Gonzales en Bert Cooper.
Mesi's populairiteit verkreeg een sneeuwbal effect in 2002, wanneer hij vier partijen vocht onder de leiding van Sugar Ray Leonard.
In April van dat jaar sloeg Joe Mesi z'n tegenstander Keith McKnight KO in het aangezicht van 9,000 fans in de Buffalo Alumni Arena.
Twee partijen later trok hij die monster crowd aan voor zijn negende-ronde knockout over een faded David Izon. Beide partijen waren ook 'live' te zien op de nationale televisie.
Maar er moeten ondertussen wel eens spijkers met koppen geslagen worden door Joe Mesi en Tim Graham - boxing writer voor het Buffalo News - vertelde hierover: "Ik denk dat er in het afgelopen jaar toch wel wat mensen sceptisch tegenover Joe Mesi zijn gaan staan. Men is momenteel van mening dat Mesi zichzelf nog niet zwaar genoeg heeft getest."
"De fans hebben hem nog niet echt helemaal in de steek gelaten, maar wanneer je jezelf voortdurend op de borst slaat onder het uitroepen van 'Ik ben de volgende echte zwaargewicht kampioen', dan moet er op een gegeven moment ook wel eens wat kwaliteiten door zo'n iemand worden afgeleverd."
"Baby Joe Mesi heeft tot nu toe nog geen echte genoteerde zwaargewicht contender in de ring ontmoet, maar de aankomende partij tegenover DaVarryl Williamson gaat hem wel de nodige legitimiteit verschaffen."
Terwijl 'Baby' Joe zelf toegeeft dat hij inderdaad tamelijk langzaam gebracht is, denkt zijn vader daar wat conservatiever over.
"Luister, we hebben het wiel niet uitgevonden, of zo," aldus reageerde hij.
"We volgen alleen maar een veel bewandeld historisch pad van veilige opponenten - welke al door vele veelbelovende prospects voor ons genomen is."
"Ik weet nog precies tegenover wie Lennox Lewis, Mike Tyson of Shannon Briggs in hun eerste twintig partijen stonden. We doen heus niets nieuws of bijzonders met Baby Joe Mesi."
Ongeacht de voorgeschiedenis van Baby Joe Mesi, in de 35-jarige DaVarryl Williamson ontmoet hij een definitieve stap omhoog in de kwaliteiten van zijn tegenstanders.
"Ik
ben dan ook behoorlijk gespannen over deze partij. Hij en ik zijn echt de
twee beste zwaargewicht beloftes van dit moment," zo vertelde Joe Mesi
- welke hierna ook eerlijk bekende dat HBO hem eigenlijk geen enkele keuze
meer gaf.
Joe Mesi herinnerd zich DaVarryl Williamson nog vanuit de Class of 1996, toen de 'Touch of Sleep' als een top 201-pounder bekend stond.
"Hij vecht nog steeds op precies dezelfde wijze," zo vertelde Mesi. "Ik zie dan ook geen werkelijke vooruitgang in zijn stijl."
Net zoals de 6ft 1ins Joe Mesi, is DaVarryl Williamson eveneens een tamelijk kleine zwaargewicht.
Maar terwijl Joe Mesi eigenlijk maar weinig internationale bekendheid geniet, heeft DaVarryl Williamson al diverse malen een duidelijk bewijs van zijn gevaarlijke rechtse hand afgeleverd - net zoals zijn in het bezit hebben van een enigsinds verdachte kin.
In zijn vierde pro gevecht, werd DaVarryl Williamson namelijk in de vierde ronde gestopt door de journeyman Willie Chapman.
Hij kwam hiervan echter sterk terug met zo'n 15 stoppage winstpartijen, inclusief een moeilijke overwinning over de sterke Corey Sanders en een puntenbeslissing over de probleemvolle linkshandige Robert Wiggings, welke overigens wel Willamson's kin wist te breken tijdens die partij.
"Joe Mesi is eigenlijk min of meer gedwongen in het aannemen van deze partij. Ik denk ook niet echt dat dit gevecht een onderdeel van zijn masterplan uitmaakte," zo vertelde Graham.
"Als alles al goed gaat in partijen tegenover tegenstanders zoals Robert Davis en andere derde-rang zwaargewichten, waarom zou je dan eigenlijk een groot risico nemen met opponenten zoals in dit aankomende gevecht."
"Waarom zou je de boel alleen maar gevaarlijker maken wanneer je al zo'n $350,000 weet binnen te halen met een gevecht tegenover David Izon."
'Baby' Joe ziet het allemaal wat nuchterder en hij ervaart deze aankomende partij dan ook gewoon als een logische volgende stap in zijn carriere.
"Ik heb een hoop aan vertrouwen gewonnen gedurende de afgelopen anderhalf jaar. De partijen in die periode hebben mij voorbereid op dit volgende level. Ik maak deze stap dan ook op een moment dat ik er klaar voor ben en echt niet eerder."
Vriend en vijand zijn het er over eens dat het moment van de waarheid nu uiteindelijk voor 'Baby' Joe Mesi is aangebroken.
Is hij werkelijk de serieuze puncher welke zijn record van 26-0, 24 KOs doet vermoeden en kan hij ook werkelijk bewegen en boksen zoals in die partij tegenover David Izon?
Of is hij wederom een pretender en slaat blank Amerika met Baby Joe Mesi wederom de plank mis, zoals dat al eerder gebeurde bij blanke zwaargewichten zoals Gerrie Cooney en Tommie Morrison.
"Joe heeft inderdaad de vervelende gewoonte dat hij wel eens geraakt wordt," vertelde Graham. "En hij heeft inderdaad ook nog nooit tegenover iemand gestaan welke ook werkelijk hard terug kan slaan."
Dus vragen genoeg omtrent de geloofwaardigheid van 'Baby' Joe Mesi - maar dat is eigenlijk wel zo'n beetje gewoonte geworden bij ongeslagen 'blanke' zwaargewichten.
De partij van 'Baby' Joe Mesi tegenover DaVarryl Williamson zal wat betreft de 'White Hope' Joe Mesi op zeker voor voldoende antwoorden gaan zorgen.
Warning:Copyright © 2001, 2002, 2003. All theft and artwork on this site are protected under international copywright law.